Жақында менің бір танысым байандап берді, соның шешімін сұрап!!
Өзімнен қатты ұяламын деп!
Жасым 22 де, тұрмыс құрғаныма 3 жылдай болды, күйеуімді қатты жақсы көремін. Кез келген нәрсе болуы мүмкін: жанжал, бақыт және реніш. Кез келген отбасындағыдай.
Жақында жұмыстағы бір адам (бастық) маған көңіл бөлудің белгілерін көрсете бастады. Мен оған бұдан былай бұлай етпеуін айттым, өйткені бұл маған ұнамайды және қызық емес. Содан кейін ол маған қарсы шыға бастады, бірақ мәселе бұл емес.
Қыздар, мен күйеуімді шынымен жақсы көремін. Мен оны өзгертуді жоспарламаймын, ештеңе жоқ. Бірақ жақында (екі апта бұрын) жұмысқа баруға қорқатынымды ойлап қалдым. Бастық басынан тік шықпады. Мен ол соруды жалғастыра ма деп қатты қорықтым. Мен өзімнің ақымақтығымнан бір мақаланы оқыдым, онда сіз адам туралы жиі ойласаңыз, оны жақсы көресіз деп жазылған. Бұдан қорыққаным сонша, өзімді одан сайын шіри бастадым. Бұл адамды көрген сайын жақсы көрмейтінімді түсінемін. Оның иісі (ол әдетте ас үйде жалғыз отырады және бір сағаттай тамақ ішеді, содан кейін ас үйге кіресің – сасық), жүріс-тұрысы мен әдеті, тіпті сырт келбеті де көңілімді көншітпейді. Күйеуімді көрген сайын күйеуімді жақсы көретінімді, ол мен үшін жалғыз екенін түсінемін. Бірақ мен жалғыз қалғанда, мен өзімді сендіре бастаймын, бұл әлі де солай болуы мүмкін бе?
Мен өзімнен қатты ұяламын. Мен күйеуімді алдап жүрген сияқтымын. Бір жарым аптадан бері Аллаға және барлық әулиелерге жалбарындым. Мен шіркеуге бардым, бірақ көмектеспеді. Бұл ақымақтық екенін түсінемін, бірақ адамның басынан адам да, ой да кетпейді! Мен күйеуіммен бірге болғым келеді, тек онымен отбасы болғым келеді, бірақ өзім үшін қатты ұяламын. Өтінемін көмектесіңіз...
Деп сұрағаны жаныма батқандай , сіздердің қандай алып қосар ақыл ойларыңыз бар?
Ойларыңызды жазсаңыздар, Рахмет!)